Toen ik onlangs een verslag maakte over het leerpraktijkpunt maakte ik kennis met Mariska. Zij stond bij de ‘Red je groente’ pakketten. Dit zijn kratten met groente en fruit die de supermarkt niet wil hebben. Vanwege afwijkende vorm of producten die er wat minder goed uitzien. Om verspilling te verminderen en groente en fruit voor iedereen betaalbaar te maken.
Waarom doe je mee aan het project Leerpraktijkpunt?
Mariska: “Omdat ik vanuit een thuissituatie via de Sociale Dienst ben gevraagd om toch ergens mee te draaien en zodanig mijn grenzen te leren bewaken. Ik ben zelf depressief en suïcidaal geweest. En na die situatie nooit meer in een werksituatie terecht gekomen. Er werd fibromyalgie (chronische pijn in je spieren en bindweefsel) vastgesteld. Toen lang thuis gezeten. Via de Sociale Dienst hebben we bekeken hoe ik weer in de maatschappij mee kon draaien. Toen heb ik me aangemeld in het Waterwiel voor dit project. Na een intake door ‘Baanbrekend’ (een onderdeel dat probeert mensen weer aan het werk te krijgen), hebben ze meteen besloten dat hier kansen lagen. Mede omdat ik non binair ben.”
Wil je daar wat meer over vertellen?
Mariska: “Je bent niet alleen man en niet alleen vrouw. Maar bi gender, dus van beide 50% die in één lichaam zitten. De dag voor mijn 50ste verjaardag had ik een gesprek met mijn bonus dochter. Die zei, ga eens een keer als vrouw naar buiten. Dat heb ik, in haar woonomgeving, voor het eerst gedaan. Vanaf dat moment ben ik steeds meer als mezelf naar buiten gegaan. Ik probeer er altijd meer als vrouw uit te zien. Maar mijn stem is als van een man. Ik ga niet aan de hormonen. Mijn gedachten zijn als van een man, net als mijn manier van lopen. Door mijn kleding laat ik me als vrouw zien.
Ik ben in het Waterwiel meteen ingezet om gastmens te zijn op de vrijdagochtend. Ik ontvang bezoekers. Begin met opstarten vaatwerk. Doe de ‘red je groente’ pakketten. En allerlei andere hand-en-spandiensten. Maar ik doe meer. Op maandag schoonmaken in de Nehemia kerk in Zwijndrecht.
Woensdag help ik bij de stichting ‘Geef het Dordt’ op de Staart. Die stichting verzamelt huisraad en kleding voor mensen met weinig inkomen. Pas heb ik 2 mensen kunnen helpen die via de Sociale Dienst en het Leger des Heils een woning kregen. Zij kregen huisraad en andere basisbehoeften zoals o.a. potten en pannen. Dat is ook weer klaarstaan voor de medemens. Dat is mijn drijfveer. Eens per 2 weken help ik mee met de buurtlunch voor mensen met een christelijke achtergrond in de Koloriet in Krispijn.
Daarnaast ben ik een aanspreekpunt voor een aantal mensen die vanwege een verslaving bij de Hoop hebben gezeten. Op een menselijke manier dingen te bespreken, tips te geven. Ik ben niet opgeleid, maar doe de menselijke kant. Mijn ervaringen kunnen andere mensen helpen om niet in dezelfde situatie terecht te komen. Het is niet om werkervaring op te doen, ik heb lang genoeg gewerkt en werkervaring opgedaan. Het is om mijn fysieke (i.v.m. mijn fibromyalgie) te leren bewaken. Maar daar ga ik dus elke dag overheen.”
Heb je nog dromen?
Mariska: “Wat ik nu doe aan vrijwilligerswerk. Om die ervaring professioneel in te kunnen zetten. Voor andere mensen, die hulp nodig hebben. Om hun kwaliteit van leven te kunnen verhogen.”
Tekst & Foto: Plonie Willockx
