Column Els Hauser
Er is de afgelopen week in Wijkcentrum de Koloriet op feestelijke wijze afscheid genomen van Mila Pers. Na 17 jaar tomeloze inzet voor de wijk en de Dordtse Diamanten is voor haar de tijd gekomen om met haar vrijwilligerswerk te stoppen. Er waren veel mensen uitgenodigd en gekomen voor de bijeenkomst die van 17.00 tot 20.00 uur duurde.
De enige die van niks wist, was Mila zelf. Om 18.00 uur werd er gezegd dat Mila eraan kwam. Het licht ging uit en we moesten allemaal stil zijn. Moet je je voorstellen: een zaaltje met ruim 100 mensen met alle mogelijke achtergronden en van verschillende leeftijden. Dat is knap als die allemaal eventjes stil zijn toch?
Velen stonden klaar met hun telefoon om het moment te filmen dat ze eraan zou komen. Buiten was er een klein beetje gejammer van een baby, maar verder was er werkelijk niets te horen. Iedereen wachtte vol spanning af. Dat heeft ruim 10 minuten geduurd! En toen werd er geroepen dat ze er over 5 minuten zou zijn. Er ging een zucht door de menigte en 5 minuten later was iedereen weer even stil. Het duurde weer minutenlang voor ze er eindelijk was en de verrassing was enorm voor haar. Ik hield het zelf ook niet meer droog. In de stilte voorafgaand heb ik onwijs veel breed gedragen liefde en respect voor deze vrouw gevoeld. Het zijn mensen zoals Mila die een hele gemeenschap dragen en vormgeven. Mensen die het verdienen om vervolgens zelf gedragen en geëerd te worden.
Mila, bedankt.
